Τα τελευταία χρόνια και με την σαρωτική εισβολή των social media στην ζωή μας γινόμαστε, ολοένα και περισσότερο, μάρτυρες του φαινόμενου της διαδικτυακής, «λεκτικής» και κατά κάποιο τρόπο, «εικονικής» βίας. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως ακόμη και ενήλικοι άνθρωποι γίνονται πομποί και δέκτες αυτής της δειλής δημόσιας διαπόμπευσης με πολλά και διάφορα αποτελέσματα. |
Είναι σημείο των καιρών μας όμως αυτό;
Φυσικά και όχι. Σίγουρα η άνοδος του φασισμού και της αδιαφορίας για οποιονδήποτε άλλο παρά του εαυτού μας να έχει παίξει ρόλο στην έξαρση αυτής της ψυχικής «αρρώστιας» που οδηγεί τους ανθρώπους στο να προσπαθούν να δηλητηριάσουν την ζωή όσων δεν τους «κάθονται» καλά ή που απλώς ζηλεύουν την πορεία και την εξέλιξη τους. Όμως, ζούμε σε μία κοινωνία με τεράστια παράδοση στο κουτσομπολιό (εθνικό σπορ) και την επιθυμία καταστροφής οτιδήποτε διαφορετικού που δεν μπορεί να συλλάβει ή ελέγξει. Σίγουρα οι μεγαλύτεροι από εμάς θα έχουν πολλές ιστορίες να μοιραστούν για την προ internet κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα και ειδικότερα στην επαρχεία. Πόσοι έχουν «φάει» (και τρώνε) ξύλο επειδή έχουν άλλο χρώμα μαλλιών, δέρματος ή απλώς επειδή είναι ομοφυλόφιλοι; Κάθε μέρα ακούμε και από ένα τέτοιο περιστατικό ρατσιστικής συμπεριφοράς. Βέβαια σε κάθε λεπτό που περνά, αντιστοιχεί και από ένα ακόμη περιστατικό λεκτικής βίας ανά την Ελλάδα και το διαδικτυακό της τοπίο
Όπως είναι φυσικό, πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν: «Τι συμβαίνει ξαφνικά; Γίναμε όλοι φασίστες;». Η απάντηση είναι ξανά, όχι.
Τέτοιες επιθέσεις προέρχονται από άτομα που δεν έχουν απαραίτητα στην ζωή τους φασιστικές ή ρατσιστικές τάσεις. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν, καθώς με την ελευθερία και πάνω από όλα, την ανωνυμία που προσφέρει απλόχερα ο κυβερνοχώρος, μετατρέπονται σε γλοιώδη τέρατα τα οποία εκκρίνουν το δηλητήριο τους προς πάσα κατεύθυνση. Από τον σύντροφο που δεν μπορούν να έχουν, μέχρι τον κολλητό τους που ίσως στο μυαλό τους, η όποια επιτυχία του μπορεί να αποτελέσει καθρέφτη της δικής τους προσωπικής δυστυχίας. Άλλες φορές πάλι, οι επιθέσεις αυτές γίνονται προς άγνωστα προς τον θύτη άτομα χωρίς κανένα λόγο. Είναι πραγματικά μια σύγχρονη μορφή ψύχωσης η οποία θα απασχολήσει για αρκετά χρόνια τους ειδικούς στον τομέα της ψυχολογίας.
Φυσικά και όχι. Σίγουρα η άνοδος του φασισμού και της αδιαφορίας για οποιονδήποτε άλλο παρά του εαυτού μας να έχει παίξει ρόλο στην έξαρση αυτής της ψυχικής «αρρώστιας» που οδηγεί τους ανθρώπους στο να προσπαθούν να δηλητηριάσουν την ζωή όσων δεν τους «κάθονται» καλά ή που απλώς ζηλεύουν την πορεία και την εξέλιξη τους. Όμως, ζούμε σε μία κοινωνία με τεράστια παράδοση στο κουτσομπολιό (εθνικό σπορ) και την επιθυμία καταστροφής οτιδήποτε διαφορετικού που δεν μπορεί να συλλάβει ή ελέγξει. Σίγουρα οι μεγαλύτεροι από εμάς θα έχουν πολλές ιστορίες να μοιραστούν για την προ internet κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα και ειδικότερα στην επαρχεία. Πόσοι έχουν «φάει» (και τρώνε) ξύλο επειδή έχουν άλλο χρώμα μαλλιών, δέρματος ή απλώς επειδή είναι ομοφυλόφιλοι; Κάθε μέρα ακούμε και από ένα τέτοιο περιστατικό ρατσιστικής συμπεριφοράς. Βέβαια σε κάθε λεπτό που περνά, αντιστοιχεί και από ένα ακόμη περιστατικό λεκτικής βίας ανά την Ελλάδα και το διαδικτυακό της τοπίο
Όπως είναι φυσικό, πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν: «Τι συμβαίνει ξαφνικά; Γίναμε όλοι φασίστες;». Η απάντηση είναι ξανά, όχι.
Τέτοιες επιθέσεις προέρχονται από άτομα που δεν έχουν απαραίτητα στην ζωή τους φασιστικές ή ρατσιστικές τάσεις. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν, καθώς με την ελευθερία και πάνω από όλα, την ανωνυμία που προσφέρει απλόχερα ο κυβερνοχώρος, μετατρέπονται σε γλοιώδη τέρατα τα οποία εκκρίνουν το δηλητήριο τους προς πάσα κατεύθυνση. Από τον σύντροφο που δεν μπορούν να έχουν, μέχρι τον κολλητό τους που ίσως στο μυαλό τους, η όποια επιτυχία του μπορεί να αποτελέσει καθρέφτη της δικής τους προσωπικής δυστυχίας. Άλλες φορές πάλι, οι επιθέσεις αυτές γίνονται προς άγνωστα προς τον θύτη άτομα χωρίς κανένα λόγο. Είναι πραγματικά μια σύγχρονη μορφή ψύχωσης η οποία θα απασχολήσει για αρκετά χρόνια τους ειδικούς στον τομέα της ψυχολογίας.